پاییـز فقط بویِ بارانُ صدایِ خـرد شدنِ برگ ها که نیــست...
تویِ هـرلحظه اش....
تویِ خنکایِ مهــر
و سردیِ آبان
و سوزِ آذرَش....
و تویِ قطره قطره یِ بارانش....
عطرِ رفتن پیچیده و پایِ مانــدن لغزیده است....
پاییــز که فقـط عاشقانـه نیست...
غمهایش
و رفتــن هایش...
غمگین ترینِ فصلنــامه هاست....

فراموشی کم کم در وجود آدم رخنه میکند،

اول یک لحظه فراموشش میکنی،

بعد یک دقیقه، یک ساعت، یک روز، یک هفته، یک ماه، یک سال،

و به خودت می‌آیی و میبینی که سال‌هاست که فراموشش کرده‌ای و

ساعت را نگاه میکنی

و تنها یک دقیقه گذشته است

عاشق تو به صد دلیل این دل مبتلای من
بوسه زنم به نقش تو تا بشوی جلای من

در طلبت تا به سحر چشمه ی شور میشوم 
سجده کنم به درگهت بگذری از جفای من

جان بدهم به پای تو گر بدهی مراد من 
زنده شوم به عشق تو گر بشوی برای من

عاشق عشق تو شدم ای نگهت قرار دل
گر نشوی نفس مرا، این بشود جزای من

وای به من اگر شبی در ره من قدم نهی 
تشنه ی آغوش توام ای همه ی هوای...

هیچ اندیشه ای زشت نیست؛
اندیشه ای که اجبار شود زشت میشود
هیچ فردی زشت نیست؛
فردی که زیبا نیاندیشد زشت میشود
انسانها همه با محبت اند؛
انسانی که اراده اش را تحمیل میکند، ظالم است
انسانها همه عاشقند،
انسانی که نیاموخته عشق بورزد، بیتفاوت است
انسانها همه خوشبخت اند؛
انسانی که در رویای خوشبختی دیگران بسر میبرد، احساس بدبختی دارد
انسانها همه شادند؛
انسانی که نیاموخته شادی را لمس کند، افسرده و غمگین است

اصالت یعنی : 

نتونی به کسی خیانت کنی، نتونی دل بشکنی، نتونی دورو باشی، نتونی آدما رو بازی بدی و ...

یعنی برای خودت یک چهار چوب محکم اخلاقی داشته باشی !

چهارچوبی که خودت ، با جهان بینی خودت ، برای خودت تعریف می کنی . 

بنابر این ، کسی که چهارچوب اخلاقی داره ، اصالت داره.

اصالت رو نه می شه به ارث برد ، نه می شه خرید ، نه می شه اداشو درآورد ، و نه می شه با بزک و دوزک ظاهری ، بهش رسید .

اصالت واقعی ، به محیط زندگی ما ، تربیت ;و "تلاش فردی ما برای دونستن;" ، و تغییر در جهت انسان بهتر شدن ، بستگی داره !!!

من همان خانه‌ی قدیمی‌ام
از همان که پنجره‌های هفت‌رنگش
رو به فیروزه‌ی حوض باز می‌شود
و نسترن‌ها عاشقانه دیوار را چسبیده‌اند
از همان خانه‌ها
که چهارزانوی مادربزرگ را دوست دارد
و انجیر بر شاخه‌های درخت
آواز می‌خواند
از همان‌ها
که کبوتری به سقفِ ایوانش لانه می‌سازد
و جوجه‌هایش تمامِ روز
با دهانی باز
در انتظارِ پرکشیدنِ مادرشان
جیرجیر می‌کنند
همان خانه‌ایی که از گریه می‌لرزد و
لولای وارفته‌ی درَش
تا باز شدن به روی تو دوام می‌آورد
من همان خانه‌ام که طاقچه‌ی کنجِ اتاقم
جانمازِ مادرم را در آغوش گرفته است
و آیینه و شمعدانِ نقره‌ای را
به شانه‌اش دوست دارد
و آرام نفس می‌کشد
تا بر زمینِ مهربانم قدم گذاری
و سینی چای را
بر گل‌های قالی به سمتت بکشی

دست بر شانه‌‌ام بخندی و
لب از دوست‌داشتنم برنداری
و شب برایم همان باشد
که تا سحرهای چند سالِ بعد
ماه را در کاشیِ حوض و
آسمان را در چشم‌های تو ببینم
و خسته می‌شوم
خسته می‌شوم
اگر یک‌روز ماه را در نگاهت نبینم
و آسمان از حافظه‌ی حیاطم برود
باران ببارد
و من به‌ سختی اشک بریزم
و تکه‌های سقفم را
بر سرِ نبودنت آوار کنم
که فروریختنِ تکه‌های این دل ،
آغازِ ویران‌شدگی‌ست

دوست دارم با تو باشم عیب این خواهش کجاست؟
باتو بودن ، شعر خواندن، کس نگفته نا بجاست

از تو گفتن یا شنیدن ازلبت ، تا خواب صبح
حرف های عاشقانه با تو گفتن کی خطاست؟

لب به لب، لبریزعشقت ،گرشود احساس من
بازیِ شب زنده داری با لبانت ، دلرباست

مست ومدهوشم کنی با غمزه ای حتی به چشم
دل به اعجازدو چشمت بس به می، بی اشتهاست

دوست دارم با تو گویم از کلامی با سه حرف
عین وشین وقاف ودیگرهیچ حرفی.،کین رواست

قصدم ای یار این نبود کزتو، سراید این غزل
عشق پاکت بی محابا زد به دل این حرف راست

#امیر_شهبازی

زلف بر بــــاد مـــده تا ندهی بر بـــادم
نــاز بنیـــــاد مکن تــا نکنی بنیـــــادم

می مخور با همه کس تا نخورم خون جگر
سـر مکش تا نکشد سـر به فلک فریــادم

زلــف را حلقـه مکن تا نکنی در بنــــدم
طـــره را تـــاب مده تا ندهی بر بـــادم

یـــار بیگانه مشـو تا نبـــری از خویشم
غم اغیــار مخــور تـا نکنی ناشـــــادم

#غزلیات_حافظ

دیوانه منم. . .
که هربار مرا از خود می رانی
بازهم عاشقانه می خواهمت
همانی که مدت هاست
بدخلقی هایت را به دل نمی گیرد

دیوانه منم
که در نبودنت
شبی هزاربار می میرم و زنده می شوم
همان که
دل کندن را بلد نیست
آری دیوانه منم . . .

جایی نوشته بود :
با دیوانگان مهربان باشید
آنان را دوست بدارید
درعجبم
چرا تو دوستم نداری . . !
من که دیوانه ای بیش نیستم . . .

تاسوعا وعاشورا تمام شد
به خانه هایتان بروید.
مهیا شوید برای آنچه بوده اید.
حسین را هم درون پستوهایتان پنهان کنید تا سال دیگر.
چون علم و کتل و نخل و زنجیرهایتان.
اکبر و اصغر و قاسم و عباس را هم!
عباس را نه!
به کارتان می آید.
برای قسم خوردنتان هنگام دروغ‌.
برای گاه خطرهایتان.
زمانی که میخواهید سر دیگری را کلاه بگذارید و شاهدی میخواهید.
فردا صبح هم کرکره مغازه هایتان را بالا بدهید.
در بنگاههایتان را باز کنید و یک لایتان را چهارلا حساب کنید.
کلاه هایتان را آماده کنید برای اینکه دوباره تا خرخره سرمردم بگذارید.
آنچه این روزها خرج نذری هایتان کردید، خرج شربت و چای و مرغ و برنجتان، به یکباره جبران کنید 
بروید و حسین و دردهایش را به حال خود بگذارید.

خسته ام اما بخواهی، تکیه گاهت می شوم
بین تنهایی ِ آدم ها، پناهت می شوم 
یک شب از دنیا به عشقت، دست ِ خود را می کشم
در هوای خانه ای تاریک، ماهت می شوم 
تا نگاهم می کنی از شوق، می ریزد دلم
خیره در آئینه ی، چشم سیاهت می شوم
با تو دنیا تیره و تاریک هم، باشد خوش است
تو فقط عاشق بمان ... فانوس راهت می شوم
گاه ابرم ... گاه باران ... گاه شیرین ... گاه تلخ ...
همدم حال و هوای، گاه گاهت می شوم 
بی تو مردن آخرین درد من از، این لحظه هاست
در کنار تو شبی از مرگ، راحت می شوم.....

گاهی باید....

گاهـــــے آنلاینـــــیم

بـــــے هیچ دلیلـــــے

نـہ ڪســـــے هست ڪہ حرف بزنــے

نـہ چیزۍ هست ڪہ بنویســـے

گاهـے تۅے دنیاے حقیقـے ڪہ ڪم میارے

میاے تۅے دنیاۍ مجازۍ

ڪہ شاید حضورت حس بشـہ

شاید یڪے بفهمــہ هستـــے

گاهـے تنها جایــے ڪہ میتونـے باشـے

همین دنیاۍ مجازی

اگـہ توے زندگیت...
یه دوست خوب داشته باشـے
خیلے خوبـہ...
حالا اگہ اون 
دوستت همسـرت باشـہ؛
خوشبخت ترینے...
پس اول سعی ڪن 
خودت براے همسرت؛
بهتریـن دوست باشے...

دلم‌...
نگاهت را میخواهد،
اندکی هم لبخندت،
تاباور کنم،زندگی زیباست!
کمی هم دوستت دارم...
گفتنت را،برای زنده ماندنم!
میبینی چه کم توقع ام...

هر روز و شب که از تو دلگیرم 
همان وقتهایی که حس میکنم 
زمین و زمان بر سرم آوار شده است 
با خودم میگویم 
از فردا جور دیگری خواهم بود 
از فردا دوستش نخواهم داشت٬٬٬٬
اما فردا که میشود 
باز روز از نو روزی از نو 
این بار جور دیگری شده ام
فقط کمی 
بیشتر و بیشتر دوستت دارم.

 دلتنگم 

درست مثل حالِ درختان شهریور 

که از ترس پاییز 

محکم دستِ برگ ها گرفته اند ...

اما 

امان از پاییز که رنگ هارا عوض می کند ...

عشق ها را عاشقانه تر می کند ...

زمین را تر می کند 

تنها را تنها تر ..

و دلتنگ را دیوانه ....

 بــخــشــــیــدمــــــتــ.....

همــــــــانــ روزے ڪــــــه تــنــــهایـــــم گــذاشــتــــیــ.....
همــــــــانــ روزے ڪـــــه فــهـــــــمــیــدم دیـــــگــر خــســتــه ایــ....
همــــــانــ لــحــظـــــــه اے ڪـــــه گــفــتـــــے مــیــخــواهے بــروے بــخــشــیــدمــتــ...

اما دلـــــــم را هرگــز نــمــے بــخــشــمــ.....
ڪه ایــنــگــونــه بــه ڪــســــــے دلــبـــــــســتــه ڪــه هیــچــــگــاه دوســتـــــش نــداشــتــ.....

 با من بیعت کن!

تا در غدیر ِ چشمانت؛

عالمی را

به رسالت تو،

مومن کنم...

حضرت ِ چشمهایِ مرد اَفکَن!

رسول ِ عشق های جانانه!

همه‌ ی شهر 
از این قصه خبر دار شدند

غصه ‌ی هجر منِ
خسته به یارم نرسید

رسم عاشق شدن
این است که تنها باشی

دلکم حوصله کن
گرچه به وصلت نرسید

گاهی دست خودم نیست 
می دانم ماندنی نیست 
گل سرخ 
اما هرثانیه برای گلبرگهایش نگرانم 
دست غریبه نا مهربان است و
قلب او ظریف 
کاش میفهمید دستی که به سمت او می آید برای چیدنش می اید 
اما من دوستش دارم .

زندگی با ماجراهای فراوانش،

ظاهری دارد به سان بیشه ای بغرنج و در هم باف

ماجراها گونه گون و رنگ وارنگ ست؛

چیست اما ساده تر از این، که در باطن

تار و پود هیچی و پوچی هم آهنگ است؟

من بگویم، یا تو می‌گویی

هیچ جز این نیست؟

تو بگویی یا نگویی، نشنود او جز صدای خویش

♥ ـ هی فلانی! زندگی شاید همین باشد

یک فریب ساده و کوچک

آن هم از دست عزیزی که تو دنیا را

جز برای او و جز با او نمی‌خواهی...♥ 

همیشه دوستت داشته و دارم و خواهم داشت

 بیشتر از تمامی واژهای عاشقانه.

عاشقت هستم دلم درون سینه ییقرار تو هست و قلبم بی وقفه برای تو میلرزد...

دوستت دارم زیباترین هدیه خدا...عمرم...

اصلا زن را چه به شعـر !؟

زن باید عاشق شود

آنوقت ...

هر دوستت دارمی که میگوید

خودش شعـر محشـری میشود

‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌•••

گاهی باید از دیـــــگران فاصله بگیرے ...

اگر اهمیت دادنـــــد،،،

ارزشت را خواهی فهـــــمید و اگر اهمیتی نـدادند،

خـواهی فهمید ڪجا ایستاده اے ...

#محمود_دولت_آبادی

مرده بدم زنده شدم گریه بدم خنده شدم 

 دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم

*^*

دیده سیر است مرا جان دلیر است مرا 

زهره شیر است مرا زهره تابنده شدم

*^*

گفت که دیوانه نه‌ای لایق این خانه نه‌ای  

رفتم دیوانه شدم سلسله بندنده شدم

*^*

گفت که سرمست نه‌ای رو که از این دست نه‌ای

رفتم و سرمست شدم وز طرب آکنده شدم

*^*

گفت که تو کشته نه‌ای در طرب آغشته نه‌ای

پیش رخ زنده کنش کشته و افکنده شدم

مولوی_دیوان شمس

حضرت عشق بفرما که دلم خانه توست

سر عقل آمده هر بنده که دیوانه توست

دل من اگر که از عشق نصیبی دارد

حضرت عشق به من لطف عجیبی دارد

بگذارید، بگذارید که بیمار بماند این دل

با تب عشق دلم حال غریبی دارد

لحظه میمیرد و من آخر سر میپوسم

عشق ای ناجی من دست تو را میبوسم

بی وجود تو سعادت نشود حاصل من

تا نفس هست تو ای عشق بمان در دل من

منم آن عاشق عشقت که جز این کار ندارم

که بر آن کس که نه عاشق بجز انکار ندارم

***

دل غیر تو نجویم سوی غیر تو نپویم

گل هر باغ نبویم سر هر خار ندارم

***

به تو آوردم ایمان دل من گشت مسلمان

به تو دل گفت که ای جان چو تو دلدار ندارم

***

چو تویی چشم و زبانم دو نبینم دو نخوانم

جز یک جان که تویی آن به کس اقرار ندارم

مولوی_دیوان شمس

يا گرمى يك بوسه

به پيشانى من باش

يا علت يك عمر 

پريشانى من باش

با فاصله اى امن

كه آسيب نبينى

بنشين و فقط

شاهد ويرانى من باش

عجب آرامشے دارد😍

شانه هـایت

کسے چه مے داند

شاید راه بهشـت

از شانه هاے "تــــو" آغاز مے شود!

سخن عشق تو بي آن که برآيد به زبانم

رنگ رخساره خبر مي دهد از حال نهانم

گاه گويم که بنالم ز پريشاني حالم

بازگويم که عيانست چه حاجت به بيانم

هيچم از دنيي و عقبي نبرد گوشه خاطر

که به ديدار تو شغلست و فراغ از دو جهانم

گر چنانست که روي من مسکين گدا را

به در غير ببيني ز در خويش برانم

من در انديشه آنم که روان بر تو فشانم

نه در انديشه که خود را ز کمندت برهانم

گر تو شيرين زماني نظري نيز به من کن

که به ديوانگي از عشق تو فرهاد زمانم

دیوان_سعدی

وقتی می گویی نرو
از آنگاه که می گویی بیا
بیشتر دوستت دارم
نمیدانم و هرگز هم نخواهم فهمید
نرو ، از بیا
چرا این گونه محزون تر است

●_●
عكاس📷:🌱
@niloufar.dnpr
. . 
شاعر:🍃#حسن_آذری
●_●

تو زیبا بودی 
و فروردین که داشت
از لا به لای موهایت
برای درختان شکوفه می بُرد

●_●
عكاس :📷🍀
@alisoltanimoghadam
. . 
شاعر :🍃 #حمید_جدیدی
●_●

. . 
عاشق که باشی
سطر به سطرِ
کتابِ درسی ات می شود
"شعر عاشقانه"

●_●
#عكاس📷:🌱
@nazaninkml
●_●

می شود
از فکر من چند ساعتی بیرون روی؟
درس دارم بخدا
این ترم
مشروط می شوم...

عكاس📷:🌱
@amirhd3 
شاعر : #شاهین_شیخ_الاسلامی

من
کنارِ تو
تماشایی شدم

واژها از : #روزبه_بمانی

#عكاس📷:🍃
@shiva.ghomeshi 

‎حواسم پرت زیبایی ات شد
‎من دست و پا چلفتی
‎نصف بیشتر شعرم را ریختم زمین
‎فقط ماند
!‎یک دوستت دارم ساده

واژها از : #حامد_نیازی

#عكاس📷:🍃
@rahashii 

.
بعضی کارها مردانه است
باید قبول کرد
مثل دوست داشتن یک زن
.

●_●
عكاس :📷🍀
@rahaay_ 
شاعر :🍃 #ریحانه_تحویلی
●_●

دریا را دوست دارم
اگر با تو در کنار ساحل قدم بزنم
و تو را در کنار خود احساس کنم
صدای امواج اش را دوست دارم
زمانی که دست در دست تو باشم
و در سکوت به فریاد امواج اش دل بسپارم

#pic_poem

آیدی اینستاگرام عکاس : @life._.studio

مرا آنقدر شاعر کرده ای 
که می توانم
شاخه ی جدا شده
از درخت باشم
اما دوبار شکوفه بدهم
.

#عكاس📷:🌱
@carnik.photography 
#شاعر : 🍃#بهنام_مهدی_نژاد

میگذرد!

گاهی از غرورش!

گاهی از کسی که سخت دوستش دارد... گاهی خودش را پنهان میکند،

زیرصدای  موسیقی  هدفونش ... گاهی پشت لبخندهای ساختگی !!! اما ... یک روز ، بعد از یک اتفاق ،

گریه هایش تا همیشه بند می آید و تبدیل میشود به نگاهی سرد !!!

دختر را میگویم !!!

شور دیدار تو اگر شعله به دل‌ها بكشد
رود را از جگر كوه به دریا بكشد

گیسوان تو شبیه ‌است به شب اما نه!
شب كه اینقدر نباید به درازا بكشد

خودشناسی قدم اول عاشق شدن است
وای بر یوسف اگر ناز زلیخا بكشد

عقل، یكدل شده با عشق، فقط می ‌ترسم
هم به حاشا بكشد هم به تماشا بكشد

زخمی كینه‌ ی من! این تو و این سینه‌ی من
من خودم خواسته‌ام كار به اینجا بکشد

یكی از ما دو نفر كشته به دست دگری‌است
وای اگر كار من و عشق به فردا بكشد

حال با پای خودت سر به بیابان بگذار
پیش از آنی که تو را عشق به صحرا بکشد

#فاضل نظری

#غزل جدید

اصلا قرار نیست کـــه سر خم بیاورم
حالا که سهم من نشدی کم بیاورم
دیشب تمام شهر تو را پرسه میزدم
تا روی زخمهـــای تـــو مرهم بیـاورم
میخواستم که چشم تو را شاعری کنم
امّا نشد کــــه شعــــر مجسم بیــــاورم
دستم نمی رسد به خودت کاش لااقل
می شد تــــو را دوباره به شعرم بیاورم
یادت که هست پای قراری که هیچ وقت.....
میخواستم برای تــــو مریـــــم بیاورم؟
حتی قرار بود که من ابر باشم و
باران عاشقانـــه ی نم نم بیاورم
کلّــی قرار با تــــو ولی بی قرار من
اصلا بعید نیست که کم هم بیاورم
اما همیشه ترسم از این است٬ مردنم
باعث شود بـــه زندگیت غـــــم بیــاورم
حوّای من تو باشی اگر٬ قول میدهم
عمراً دوباره رو به جهنّـــــم بیاورم
خود را عوض کنم و برایت به هر طریق
از زیــــر سنگ هم شده٬ آدم بیــــاورم
بگذار تا خلاصه کنم٬ دوست دارمت
یا باز هـــم بهــــانه ی محکم بیاورم؟

اگر آن لبخندت 
که شهر بر هم میزند را دیدم
چه کنم!
موهای باز ریخته بر تختت
که دل افسون میکند را دیدم
چه کنم!
گیرم لبخندت بگرفتی از لبهایت
خرمن موهایت را هم
به زیر شال سبزی پنهان کردی
من با 
شبی که در چشم هایت موج میزند
چه کنم؟

مـخـتـرع دوربـیـن عـکاسی اگـر مـی دانـسـت ،

سـاعـت هـا حــرف زدن بــا یک عـکـس بـی جــان

چــه بــر سـر آدم می آورد . . .

هـیـچـگاه دسـت بـه ایـن چـنـیـن اخـتـراعـی نـمی زد !

الـبـتـه که عـکـس هـای تــو جـان دارنـد . . .

ایـن را حـــال پــریـشـان مـن مـی گــویـد ،

وگــرنـه هـیــچ دیــوانـه ای

صـفـحـه مـوبــایـل را نـمـی بــوسـد

و در آغــوش نـمـی کـشـد . . . !

« علی سلطانی »

با قلموی خیالت یادگاری میکشم...
یک قفس بی پنجره با یک قناری میکشم...

بی تو باران می شود ،این بغض های لعنتی!!!
پشت پلکم انتظارت را بهاری میکشم...

لاله‌ی لبهایِ تو، گل بوسه را جان می دهد،
بوسه ها را لب به لب، سرخِ اناری میکشم...

نیستی، از من ولی انگار چیزی کم شده!!!
مثل ساعت لحظه ها را بی قراری میکشم...

گفته بودی میروم اما کسی باور نکرد!!!
سالهاست من بعد تو، چشم انتظاری میکشم...

آسمان بی ماه مانده تا تو برگردی شبی،
پشت پایت آب را بی اختیاری میکشم...

یاد تو هر شب، قلمو را به دستم می دهد...
با قلم موی خیالت، یادگاری میکشم..

باران که میبارد،جدایی درد دارد 
دل کندن از یک اشنایی درد دارد...

هی شعر تر در خاطرم می اید اما 
اواز هم بی همنوایی درد دارد

وقتی به زندان کسی خو کرده باشی 
بال و پرت،روز رهایی درد دارد!

دیگر نمیفهمی کجایی یا چه هستی...
اشفتگی،سر به هوایی درد دارد 

تقصیر باران نیست این دیوانگی ها 
تنها شدن در هر هوایی درد دارد...

باید گذشتن را بیاموزم دوباره 
هر چند میدانم جدایی درد دارد...

خدایا...
آغوشت را امشب به من می دهی ؟
برایِ گفتن چیزی ندارم
اما برایِ شنفتنِ حرفهایِ تو گوش بسیار . .
می شود من بغض کنم
تو بگویی : مگر خدایت نباشد که تو اینگونه بغض کنی . .
می شود من بگویم خدایا ؟
تو بگویی : جانِ دلم . .
می شود بیایی؟
تــــمــــنــــا می کنم...