در خلاء نبودنت

واژه ها معلق مانده اند،

واژه هایی که ترانه زندگی ام را می ساختند…

جاذبه ی نگاهی نیست!

.

.

.

وقتی دلتنگم چقدر حسود میشوم…

حتی نمیخواهم لحظه ای با خودت باشی!!!

.

.

.

یه کاری کن خدایا من از این دل رها شم

نفرین به هرچی عشقه میخوام عاشق نباشم.

واقعا سخته تمام زندگیت باشه وخودش خوش باشه

و بدتراز همه بی خبر باشه از دل تو.

اونوقته که آرزو داری صبحی پیش رو نداشته باشی.

بقیه در ادامه مطالب

گفته بودم بی تو سخت میگذرد بی انصاف !

حرفم را پس میگیرم

بی تو انگار اصلا نمیگذرد …

.

.

.

دلتنگ که باشی،

آدم دیگری می‌شوی

خشن‌تر.. عصبی‌تر.. کلافه‌ تر و تلخ‌ تر

و جالبتر اینکه، با اطرافیان هم کاری نداری

همه اش را نگه میداری و دقیقا سر کسی خالی میکنی،

که دلتنگ اش هستی…

.

.

.

دلم به عظمت باران برایت دلتنگی می کند !

امروز عجیب بی واژه ، بی حصار می خواهمت !

.

.

.

دلتنگی نه با قلم نوشته می شود نه با دکمه های سرد کیبورد …

دلتنگی را با اشک می نویسند !

.

.

.

باران که میبارد……

دلم برایت تنگ تر میشود………

راه می افتم… بدون چتر…. من بغض میکنم …..آسمان گریه….

.

.

.

شما که غریبه نیستید . . .

میدانی . . .

دل لعنتیم برایش تنگ شده . . .

.

.

.

کافه چی بر روی میزها شعر می نویسد

اینجا طعم دلتنگی ها از قهوه هم تلخ تر است … !