میدونی؟؟؟
باید بدونی وقتی دلت میگیره…تنهایی!!!
باید یاد بگیری از هیچ کس توقع نداشته باشی!!!
باید عادت کنی که با کسی درد و دل نکنی!!!
باید درک کنی هرکس مشکلات خودشو داره!!!
باید بفهمی وقتی ناراحتی…دلتنگی….بی حوصله ای…هیچ کس حوصله ی تورو نداره!!!
دیگه باید فهمیده باشی همه رفیق لحظه های خوشی اند!!!
همه خودشون انقد دردسر دارن که حوصله ی اخلاق گند تورو ندارن!!!
همه انقد کار دارن که وقت ندارن واسه تو وقت بذارن!!!
که به حرفات گوش بدن یا وقتی تنهایی کنارت باشن!!!
ولی…ولی تو نباید اینجوری باشی…!!!
تو باید سنگ صبور باشی!!!
تو باید سنگ باشی!!!
دردای تو پیش دردای اونا هیچی نیست!!!
تو اصلا سختی نکشیدی!!!
تو اصلا تنها نموندی!!!
تو هیچ وقت غصه دار نیستی!!!
نباید باشی!!!
تو خدارو داری که….
امیدوارم هیچ کس مثل امروز من نشه که این حرفا رو بشنوه بنویسه